– Inge kom som en pionér inn i utbygginga

Fødd på «Tåljen» 13.1.1934. Dei første vaksen-åra arbeidde han som snikkar i byggefirma i heimbygda. Kom seg etter kvart til Oslo der det vart teknikar-utdanning og arbeid. Gifta seg 1964 med sambygdingen Ragnhild, f. Øyen 1942, og dei etter-lét seg 3 born, 5 borne-born og 6 olde-born.

Kom til Ålen 1965, tilsett som kommuneteknikar i daverande Ålen kommune og, etter samanslåinga med Haltdalen, som kommuneingeniør i Holtålen kommune frå 1972. Dei første åra som den éinaste tilsette i det som skulle utvikle seg til ein teknisk etat med 8 - 10 tilsette fram mot tusenårsskiftet. Den nye bygningsloven som kom i 1965, og seinare tillagt ei rekkje plankrav, vart gjort gjeldande for heile landet, og sette dei spredtbygde landkommunane under eit brått og hardt arbeidspress innan arealplanlegging, utbygging og infrastruktur. 

Inge kom som ein pionér inn i denne utviklinga, og det vart mange harde og kronglete tak før Graftåsveg-krysset klin inntil Kooperativet vart eit funksjonelt bygde- og kommunesenter på Hovsletta. Først Hov-skula med Samfunnshuset 1967-69, men nokså samtidig i køen sto ei sterkt etterlengta og presserande boligutbygging: Rønningslia I og II (frå 1968), Grøtfætten (regulering og videreutbygging frå 1972), Lønaberget (frå 1973), Jordmorbakken og Svarthåggån (frå 1975). Hovstrøa industriområde vart åpna i 1974 med bygging av nokså store kommunale utleiebygg. Tilrettelegginga for etablering av HV-senteret i Haltdalen pågjekk parallelt.

Det var antakeleg ikkje enkelt for'n Inge å få ein høgskule-utdanna «jypling» som meg i fanget i august 1976, men det vart eit eineståande arbeidsfellesskap. Meiningsbrytingar var det nok, men kjem ikkje på éin éinaste kontrovers eller misstemning. Det gjekk mange år utan formell nedskreven eller vedte'en arbeidsdeling og etat-leiing. Inge tok-seg tå det kommunaltekniske og økonomi-styringa, eg arealplanlegging og byggesak-behandling. Elles var parolen at det som måtte gjerast, vart gjort! Først da ein politikar ville kritisere etaten, vart eg «dytta-opp» til teknisk sjef.

I Inge sitt fritidsliv var småviltjakta «hellig». I mange år engasjerte han seg i Ålen jeger- og fiskerforening. Vidare hadde han verv i lokal fagforening og hørselshemmedes lokallag.

Utan å gå altfor mye i detalj tillet eg meg å ramse opp noen fleire saker og prosjekt der Inge bidro mye med tilrettelegging og fagkunnskap: Vassverksutbygging og avløpssystem med renseanlegg i Ålen, dei første hyttefelta, renovasjonsordning, stor institusjonsutbygging både i Ålen og Haltdalen, tilrettelegging for industriutvidelser, utbetring av vegnettet for tank-henting av mjølka, tilrettelegging for sommerbolig-felt for reinbrukarane på Tjønnvollåsen, barnehage-bygging og Skisenteret. Som antyda over, var den fysiske utforminga av bygde- og kommunesenret ikkje uproblematisk. Den vart både kontroversiell og langdryg. Men flyttinga av Graftåsveg-krysset og nytt trafikksystem ga etter kvart rom for fleire byggetrinn fram mot eit funksjonelt Helsetun, eit Ålen-torg og Coop-utbygging. Litt vemodig no å sjå at mangt liksom ikkje «duge» lenger . . . .

Etter 36 år med ansvarsfullt arbeid for éin og same arbeidsgjevar, ser det ut som ein uoppmerksom blunder, ja, bortimot tenesteforsømmelse , at du ikkje fekk ein forteneste-medalje medan du levde, Inge. Men vi, dei 9 gjenlevande, nære medarbeidarane dine frå ti'a på «Tenknisk», ærer og minnes deg med glede og takk!